അന്തിക്കണക്ക്

കാറൊഴിഞ്ഞ മാനത്തൊരു

അന്തിമേഘക്കീറ്

കാറ്റൊഴിഞ്ഞ മാമരത്തുമ്പിൽ

മർമരത്തിൻ ശീല്

കാലംപറ്റി ഓളംവറ്റി

ശാന്തമായൊരാറ്

മണ്ണിലെങ്ങും വിണ്ണിലെങ്ങും

വെൺനിലാക്കിനാവ്

കണ്ണിലെന്നും കരളിലെന്നും

പ്രണയനൊമ്പരച്ചൂട്

അകം‌നിറയെ പുറംനിറയെ

മധുരമുന്തിരിച്ചാറ്

കാറ്റടങ്ങി പിശറടങ്ങി

ഓരുവെള്ളം പടിയിറങ്ങി

പെരുമീനിൻ‌ ഇത്തിരിവെട്ടത്തിൽ

പാതിരാക്കുറുമ്പ്

അന്തിവെളിച്ചം

തലകൊണ്ടുമാത്രം പണിചെയ്തതെന്തെന്നു

താനേ മനസ്സിലൊരാന്തൽ

കയ്യിലും കാലിലും കണ്ണിലും കരളിലും

കാലം കുടുക്കിട്ട തോന്നൽ

മുച്ചെണ്ടകൊട്ടി മുഴക്കിയ വാക്കുകൾ

വക്കുപൊട്ടിച്ച പാത്രങ്ങൾ

കയ്ച്ചിട്ടിറക്കാൻ കഴിയാതെയന്നത്തെ

കൺതുറുപ്പിച്ച കാര്യങ്ങൾ

തീരെച്ചെറുതെങ്കിൽ മാവിൽ പടർത്തിടാം

വള്ളികൾ കെട്ടിപ്പിടിച്ചാൽ

വെട്ടിപ്പടർന്നു കയറുമ്പോൾ വേരുകൾ

പാഴ്‌മരമെങ്കിൽ മുറിക്കാം

അന്തിവെളിച്ചത്തിലാൽത്തറച്ചൂടിലി-

ന്നോടിയെത്തുന്നു കിനാക്കൾ

കൊച്ചടിവച്ചുടലാടിക്കുഴഞ്ഞാലു-

മാശ്വാസമായെൻ സ്മൃതികൾ

നഷ്ടവസന്തവും ശിഷ്ടശിശിരവും

ഗ്രീഷ്മത്തുടുപ്പിൽ നിറഞ്ഞു

വർഷവർണങ്ങളും ശരദേന്ദുരശ്മിയും

ഹേമന്തരാവിൽ പുണർന്നു

കൂട്ടിലൊരു കിളി താമരപ്പൈങ്കിളി

ആരെയോ മുട്ടിയുണർത്തി

മാറിൽ കുരുങ്ങിയ നിശ്വാസവീചിയിൽ

ഓമനപ്പൈതൽ ചിണുങ്ങി

കടൽമീൻ

കടലിന്റെ മക്കൾക്കു കണ്ണീരുണ്ടേ

ചോര നീരാക്കിയും

കരൾ പിഴിഞ്ഞിറ്റിച്ചും

കടലിന്റെ മക്കൾക്കും കണ്ണീരുണ്ടേ

കടലിലെ മീനിന്റെ കണ്ണീരല്ലേ

തലതല്ലിച്ചിതറുന്ന തിരകളല്ലേ

ഉപ്പും മധുരവും

കയ്പ്പും കാന്താരിയും

കൂട്ടിനില്ലാക്കരിക്കാടിയല്ലേ

മാനം ചുരത്തുന്ന പന്നീരല്ലേ

തേവാൻ കൊതിക്കുന്ന തണ്ണീരല്ലേ

തീയിൽ കുരുത്തിട്ടും

വെയിലത്തുണങ്ങീട്ടും

വേവാതിരിക്കുന്ന വെണ്ണീറല്ലേ

നീരാട്ടുപാട്ടിന്റെ ചേലിലല്ലേ

താരാട്ടുപാട്ടിൻ മയക്കമല്ലേ

പ്രാണൻ പിടഞ്ഞാലും

ജീവൻ വെടിഞ്ഞാലും

 കണ്ണോക്കുപാട്ടിലെ തേങ്ങലല്ലേ